Stoelenvrees

Lipoedeem en stoelenvrees, of hoe ik leerde zitten met stijl (en beleid).🫢

 

Laten we even eerlijk zijn, als je lipoedeem hebt, ontwikkel je vanzelf een soort zesde zintuig. Niet voor geesten of lotto-nummers, maar voor stoelen. 🫠 Je spot een gammel klapstoeltje op tien meter afstand. Je voelt de trillende ziel van een plastic terrasstoel nog voordat je eraan ruikt. En je weet instinctief: hier moet ik níet op gaan zitten tenzij ik een carrière in maflijer ambieer.😂

 

Welkom in mijn wereld.🌍 Ik heb lipoedeem én ik heb stoelenvrees. En geloof me, dat is een gouden combinatie als je houdt van spanning, sensatie en een gezonde dosis gênante situaties.🤓

 

Stoelen zijn de natuurlijke vijand❌️

 

Mensen zonder lipoedeem denken bij een stoel aan comfort. Rust. Een plek om je bakkie koffie te drinken of je lunch op te eten. Ik? Ik zie een stoel en start automatisch een risicoanalyse.😬🤔

 

Is het hout of plastic?🙊

 

Zijn er schroeven zichtbaar?🙊

 

Ziet het eruit alsof het ooit een IKEA-hack op Pinterest was?🙊

 

Zo niet, dan misschien. Zo wel, dan blijf ik wel staan, dank je.🖐

 

Eén woord,  campingstoelen

 

Ik heb een keer bij een tuinfeest gezeten op zo’n klapstoel met stoffen zitting. Je weet wel, zo eentje waar je lekker in wegzakt tot je kin ter hoogte van je knieën zit.😁Halverwege de avond moest ik eruit. Vijf vrienden, een krik en een paniekmoment later was ik eindelijk weer verticaal.😏Mijn trots? Die ligt nog ergens tussen de grassprieten van die achtertuin.😣

 

Maar weet je wat? Het is óók hilarisch.💪

 

Want laten we wel wezen: als je elke stoel benadert alsof je een stuntman bent in een actiefilm, dan moet je wel kunnen lachen.🦹 En lachen doen we. Om de krakende stoelen, de ongemakkelijke “ik blijf liever staan hoor” momentjes en het feit dat ik tegenwoordig standaard op een feest mijn eigen zetel van vertrouwen meeneem. Gevraagd of niet. Past nét in de auto tussen mijn ego en mijn reservelach.😂

 

Lipoedeem is geen grap MAAR ik wel😝.

 

Laat me één ding duidelijk maken: lipoedeem is een serieuze aandoening. Het doet pijn, beperkt je soms, en maakt je lijf zwaarder op plekken waar je het liever niet hebt. Maar ik heb besloten: als mijn benen me niet licht maken, dan doet mijn humor het wel.😌

 

Ik ben niet die vrouw met “probleemzones”. Ik ben die vrouw met karaktervolle kuiten, stevige statements en een indrukwekkende collectie veilige stoelen. En guess what? Ik zit geweldig.😁

 

Conclusie: durf te zitten, ook als je wiebelt

Heb jij ook lipoedeem én stoelenvrees? Dan zeg ik: koop een vouwstoel die een olifant kan dragen, pimp ‘m met glitters en noem ‘m “de troon”. En als mensen vragen waarom je ‘m meeneemt, zeg je gewoon: “Omdat koninklijke billen koninklijke stoelen verdienen.” DUS DAT Gerda. 😂

 

Want of je nou staat, zit, leunt of ligt. Je bent perfect zoals je bent. En als een stoel dat niet aankan, dan is dat niet jouw probleem. Dat is een probleem voor de bouwtekening.

 

Niet dan? DACHT IK OOK! 💥

 

Liefs, 

Mij🦋